Hoeilander.be

Zaterdag 8 maart - Onder massale belangstelling heeft Hoeilaart vandaag afscheid genomen van Chris Terlaeken. Chris overleed vorige week doderdag op 60 jarige leeftijd, veel te vroeg.
Chris was niet alleen de trotse vader van zes kinderen, hij was in Hoeilaart en daarbuiten gekend als een enorm gedreven en geëngageerde man, die steeds opkwam voor zijn idealen en voor de zwakkeren in de samenleving. 
Tijdens zijn afscheidsviering kwamen heel wat vrienden aan het woord.   Pastoor Jaak Bertmans getuigde over hoe hij als toenmalige proost van Chiro Hoeilaart, Chris leerde kennen als een echte leider en voortrekker van Chiro Hoeilaart.
 
Collega’s van het ACV en LBC-NVK, waar Chris beroepshalve vakbondssecretaris was, brachten getuigenissen over de mens die Chris als collega en vriend was. Hij was een gedreven wereldburger. Solidariteit stond voorop. Vrede was het hoofdmotto. Vrijheid van spreken droeg hij hoog in het vaandel. Discriminatie en onverdraagzaamheid strookten niet met zijn levensvisie.
 
Chris was een syndicalist in hart en nieren. Hij heeft zich verzet tegen de teloorgang van de bedrijven in de Zennevallei. Hij was één van de pioniers van de “Witte Woede”. De opvoeders, de verpleegkundigen, de verzorgenden, alle personeelsleden in de non-profitsectoren lagen hem nauw aan het hart.  
 
Alle syndicale actievormen had hij onder de knie: overleggen, onderhandelen, stakingen, bezettingen, werknemers in eigen beheer laten besturen.
 
In deze afscheidsviering kwam zijn liefde voor muziek ook aan bod, alsook de speciale band die hij had met Brussel, zijn stad. De bijgevoegde MP3 is 'De Steen' van Bram Vermeulen'. 
Zijn engagement in Tombeek, waar hij de drijvende kracht was achter de jaarlijkse Keizer Karel feesten en méér dan zijn bijdrage leverde aan de creatie van een sterk dorpsgevoel, werd meermaals in de verf gezet door zijn vrienden van Tombeek.
 
Chris was een familieman, een warm mens, een Hoeilander van de beste soort. Wie hem gekend heeft zal hem hard missen.
 
Openingstekst van het boekje van de afscheidsplechtigheid:
 
“Je hebt Chris gekend en bent met hem verbonden. Je hebt je eigen herinneringen aan hem. Koester ze. Hij was een bijzonder man.
Om hem te eren geven wij jou een herinneringsboekje mee.
 
Chris hield van literatuur en poëzie. Soms poëzie die voor iets stond.
Een belijdenis. Soms gewoon speels en grappig. De gedichten tonen de verschillende facetten van het ‘zijn’ van Chris.
 
Tombeek was zijn dorp. Ook daarvan krijgen wij een getuigenis.
In de afscheidsviering komt zijn liefde voor de muziek aan bod.
Lied en woord in eenheid en samenhorigheid.”