Hoeilander.be

Er wordt weer volop gerepeteerd bij toneelgroep Klem. Vlak voor kerst, op 22 en 23 december brengen zij hun eindejaarsproduktie: “Als bomen in de winter”. Een stuk geschreven door Pierre Soetewey en geregisseerd door Philip Maes. In 2003 Speelde Klem dit stuk ook al. Nu, 14 jaar later doen ze het opnieuw met een ietwat gewijzigde cast. Wij hadden een gesprek met de regisseur. Hij legt uit waarom dit stuk opnieuw wordt gespeeld, wat we zullen te zien krijgen en nog veel meer.

We zullen maar met de deur in huis vallen. Waarom opnieuw “Als bomen in de winter”?

Na de “Bingo”-trilogie en “Voetbal en Parfait d’amour”, de vier vorige stukken die we speelden, vonden we bij Klem dat het terug tijd was om nog eens een stuk te spelen waar de nadruk niet ligt op hilariteit. Een stuk waar zowel de spelers als de toeschouwers echt kunnen van genieten. Na zijn avontuur in “De Serristen 2” wilde Paul Vandenput nog één keer schitteren op het podium met een grote rol. Het was hij die heeft gevraagd of het geen goed idee zou zijn om dit stuk nog eens te spelen. Noch de andere spelers, noch ik als regisseur hebben daar lang over moeten nadenken. “Als bomen in de winter” is immers een fantastisch stuk boordevol emotie en hier en daar zo herkenbaar. We belden even rond naar de andere spelers en iedereen was meteen enthousiast.

Wordt het een kopie van 14 jaar geleden?

Nee, zeker niet! Al moet ik zeggen dat sommige zaken niet kunnen veranderen natuurlijk. De tekst is grotendeels dezelfde gebleven en aan het decor hebben we ook niet zoveel veranderingen aangebracht. De spelersgroep daarentegen is wel lichtjes gewijzigd. Zo zijn er 2 rollen die door iemand anders gespeeld worden en heb ik ook wat gesleuteld aan het laatste bedrijf. Veertien jaar geleden had ik dat al een beetje herwerkt en voor deze nieuwe versie zijn er weer heel wat aanpassingen gebeurd. Het einde van het verhaal blijft hetzelfde maar het wordt op een heel andere manier gebracht.

Hoe vlotten de repetities?

We zitten volledig op schema al zullen de laatste twee weken nog heftig worden. We spelen nu elke keer een volledige doorloop en dat vergt van sommige spelers serieus wat inspanning. Het is niet alleen veel tekst maar hij moet ook nog op de juiste manier gespeeld worden en de emotie moet juist zitten. Ik ben wel blij om nu al te kunnen zeggen dat ik fier ben op de spelersgroep. Ze bezorgden mij al meermaals kippenvel tijdens de repetities. Ik hoop echt dat ze tijdens de komende voorstellingen het publiek kunnen raken zoals ze dat al met mij gedaan hebben.

Op welke manier dan?

Wel, het verhaal van “Als bomen in de winter” is eigenlijk een emotionele rollercoaster. Er wordt op sommige momenten gelachen maar op andere momenten slaagt de sfeer helemaal om en volgen er scènes vol haat en woede of verdriet. Het is net dat wat dit toneelstuk zo mooi maakt. Het is op die momenten dat je ziet tot wat de spelers in staat zijn. En ik zal tot op de laatste repetitie er alles aan doen om elke scène en elk woord juist te zetten.

Je bent er duidelijk serieus mee begaan …

Zeker weten. Ik wil hier dan ook mijn paradepaardje van maken. Een stuk waar ik fier op zal kunnen zijn. De vorige 4 stukken waren heel leuk om te regisseren (en spelen). Een komedie brengen waarbij je het publiek aan het lachen brengt tijdens de voorstellingen is altijd een leuk gevoel. Het maakt niet alleen de toeschouwer maar ook de spelers blij. Dit stuk daarentegen is iets helemaal anders. Wanneer een personage kwaad is dan moet het publiek dat ook voelen, wanneer iemand verdrietig wordt dan moeten de mensen in de zaal ook geraakt worden. Daar ligt nu net de uitdaging voor mij en vooral ook voor de spelers.

Waarover gaat het stuk eigenlijk?

“Als bomen in de winter” vertelt het verhaal van Pol Vandermissen die noodgedwongen moet opgenomen worden in het rusthuis. Dat dit dik tegen zijn zin is zal iedereen geweten hebben. De relatie met zijn dochter is al jaren verzuurd maar zij geeft niet op. Omdat er in de mannenvleugel geen plaats is komt Vandersmissen voorlopig terecht op de vrouwenafdeling. Hij krijgt een kamer vlak naast Juffrouw Demaegdt. Zij is een levenslustige vrouw die al snel contact zoekt met hem. Dat eerste contact verloopt niet zoals Demaegdt zou willen maar toch blijft ze hem bezoeken. Waarom is deze man zo verbitterd geraakt?, waarom is de relatie met zijn dochter zo slecht? En vooral, zal Demaegt er in slagen hem terug wat levenslust te geven? Je komt het allemaal te weten tijdens de opvoeringen.

Wie zijn die spelers?

Paul Vandenput speelt Pol Vandersmissen, de oudere man die moet opgenomen worden in het rusthuis. Myriam Van Voorhuyzen speelt zijn dochter. Josiane De Becker kruipt in de huid van Juffrouw Demaegdt. De cast wordt verder aangevuld door Jaqueline, de nicht van Demaegt en gespeeld door Kathleen Vanherentals. Mich, de hulpverlener wordt gespeeld door Jean-Pierre Muyldermans en de directeur van het rusthuis wordt vertolkt door kersvers voorzitter van Klem: Ward Bartholomees.

Deze zes moeten het dus waarmaken binnenkort?

Wel zij niet alleen. De voorstelling wordt namelijk een samenspel van enerzijds de acteurs en hun tekst en anderzijds licht en geluid. Die twee elementen zullen een zeer belangrijke rol spelen in de sfeerzetting. Het wordt niet zomaar een belicht podium, nee er zullen op sommige momenten accenten gelegd worden. Dat, gecombineerd met muziek moet gewoon goed zitten. Niet alleen de spelers maar dus ook de mensen van licht en geluid zullen alert moeten zijn.

Wat brengt de nabije toekomst voor Klem?

Jammer genoeg zal het wachten zijn tot december 2018 voor een volgende produktie. Normaal gezien zou er nog eentje zijn in maart/april maar door omstandigheden buiten onze wil om kan deze niet doorgaan.

Hoezo, buiten jullie wil om?

Wel er wordt blijkbaar niet zo nauw meer gekeken bij de reservaties van de grote zaal van het GC Felix Sohie. In principe is het zo dat wanneer je de zaal huurt, je daar ook recht op hebt het jaar nadien in dezelfde periode. Dit jaar zijn we van maart naar april verschoven om buiten de organisatie van de “Nacht van de geschiedenis” te blijven maar de flexibiliteit die Klem toont wordt blijkbaar niet echt geapprecieerd. Voor volgend jaar is er immers geen enkel week-end meer vrij. Niet in maart en niet in april. Blijkbaar kunnen andere verenigingen zomaar met die data gaan lopen. Als de planning het toelaat zal Klem dus opnieuw te bezichtigen zijn in december volgend jaar.

Wat wil je nog kwijt over de komende voorstellingen?

Wel voor de gemakkelijkheid misschien nog even da data herhalen: vrijdag 22 en zaterdag 23 december telkens om 20 uur in het GC Felix Sohie. Kaarten zijn te koop bij de Hoeilaartse cultuurdienst, bij Mimi’s optiek op het Gemeenteplein in Hoeilaart of rechtstreeks via de spelers.