Hoeilander.be

Opnieuw verloor de Hoeilaart actieve gemeenschap afgelopen week een belangrijke figuur. Zaterdagvoormiddag 24/9 namen we in een volle Sint-Clemenskerk afscheid van Marc De Rudder, echtgenoot van Paula Aerts, vader van Jürgen, en Pacale, grootvader van Lise en stichter van Autocenter De Rudder. Met Marc verliest Hoeilaart een kleurrijk man op wie het verengingsleven steeds opnieuw kon rekenen. Een tent, een tribune en mobiele toog, karren voor de reclame- en de lichtstoet, sponsoring ... Waar hij kon helpen, deed hij dat in volle steun voor zijn dorp en inwoners waar hij enorm van hield. Ook de Druivencross en de Druivenkoers in Overijse en de vele andere wielerwedstrijd kregen alle steun. 

Marc stond altijd klaar voor een gezellige babbel waarbij zijn klare kijk op hoe het er in de Druivenstreek aan toeging, steeds zorgde voor een pittige analyse.  Hoeilaart zal deze warmhartige, hulpvaardige en vriendelijke man heel hard missen. Hij blijft voor altijd in onze herinnering.

Wij wensen de familie heel veel sterkte toe.

Tijdens de plechtigheid bracht broer Stefaan een mooie hulde aan zijn broer. U kan de tekst hieronder integraal terugvinden.

Onze Marc

Vandaag moeten we helaas afscheid nemen van onze Marc. Man van Paula, papa van Jurgen, schoonvader van Pascale en papi van zijn oogappel Lise.

Maar wie was onze Marc eigenlijk? Een buitenbeentje in ons grote gezin? Een speciale? Een sterke, karaktervolle en fiere man die hard werkte om te bereiken wat hem nu zo dierbaar was? Dat was hij inderdaad allemaal.

Als kind viel hij al op tussen zijn broers en zussen. Van jongsaf had hij een sterke wil en wist hij wat hij wou. 

Zijn eerste fascinatie was de kermis. Ik zie hem nog, als kleine jongen voor het raam zitten wanneer de eerste kermisattracties zich op het gemeenteplein aanboden. Iedere kermis keek hij uit naar de komst van ‘Gust Peeters’, de man die jarenlang, met zijn kindermolen en zijn rattenkot naar onze beide kermissen kwam. Dan was er geen houden meer aan. Onze Marc ging meteen naar buiten en was van het plein niet meer weg te slaan. Dan mocht hij helpen om de molen op te zetten en was hij de koning te rijk. Het harde werken zat er toen al in en hij deed het met de glimlach.

Iets minder interessant vond hij de school. Voor hem was dat puur tijdverlies en niet nodig om het ver te brengen in dit leven. Op een dag kwam hij helemaal onverwachts terug thuis tijdens de schooluren. Ons ma vroeg hem waarom hij al thuis was waarop hij heel guitig antwoordde ‘we moesten weer sommetjes maken maar ik heb dat al gedaan’.

Zijn devies was ‘hoe slimmer je bent, hoe minder je naar school moet gaan’. Hij was dan ook dolgelukkig toen hij op 14-jarige leeftijd mocht gaan werken met een leercontract in de garage in Maleizen. Daar zou hij zich ontpoppen tot een ijverig baasje die voor alles en iedereen klaar stond en waar hij zowat iedere dag vele uren klopte.

Hij groeide op als een fiere jongeman. Zijn uiterlijk heeft hij altijd belangrijk gevonden. Wie herinnert zich niet de fameuze ‘Coupe au rasoir’ van bij Gaston de Coiffeur. Wel onze Marc was een van de beste klanten en op een dag lag zijn foto in de vitrine bij de kapper waar hij toen bijzonder trots op was.

Ondertussen ontdekte hij de vreugde van het fietsen. Met de Vanden Hautes werden vele kilometers gefietst en hun clubje werd algauw een begrip in de druivenstreek. Je moest echter van goeden huize zijn om te kunnen volgen, iets wat niet voor iedereen weggelegd was. In de gloriejaren van Eddy Merckx werd hij  een grote fan.

Hij was dan ook bijzonder trots dat hij later Eddy tot zijn vaste klanten kon rekenen. Het wielrennen zou hem tot op de dag van vandaag blijven boeien. Denk maar aan de gulle sponsoring en medewerking aan de Druivencross en Druivenkoers in Overijse en zijn steun aan zovele wielerwedstrijden in de streek.

De grote stap in zijn beroepsleven was de dag waarop hij op zijn eigen benen ging staan en het nu welbekende autocenter oprichtte. In het begin waren de activiteiten vrij bescheiden. Hij begon vooral met onderhoud van de wagens met het toen zeer populaire ‘dinitrol’. Honderden autos heeft hij toendertijd bewerkt. Maar langzaam maar zeker breidde de zaak zich uit.

Eerst werd het gamma in zijn shop steeds maar uitgebreider maar de grote ommekeer kwam er dankzij de verkoop van banden en aanhangwagens. Dat was het gat in de markt. Het aantal aanhangwagens dat hier in de streek en ver daarbuiten rondrijden met de geelblauwe sticker van Autocenter De Rudder zijn niet te tellen.

Zijn leverancier René Willems, die ons ook te vroeg is ontvallen, werd een van zijn beste vrienden en samen hebben ze heel wat zaken tot een goed einde gebracht. De verkoop van aanhangwagens en de specialisatie in autobanden waren de twee peilers waarop de ondertussen zeer bloeiende zaak steunde.  

In de beginjaren zou Paula hem in de zaak komen vervoegen waar zij vooral voor de administratie zorgde en een paar jaar later kwam ook Jurgen het team vervolledigen. Ondertussen is er een personeelsbestand dat momenteel 10 personen bedraagt. 

Dankzij een ijzersterke wil, veel werkkracht en gezond verstand is de firma uitgegroeid tot wat ze nu is. Er ging geen dag voorbij of Marc was met zijn zaak bezig. Er afstand van nemen kon hij niet.

Helaas zal het autocenter het nu moeten stellen zonder zijn bezieler en zijn stuwende kracht, het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Stefaan De Rudder