In memoriam Annie Lauwers
Gisteren, maandag 22 augustus, heeft Hoeilaart massaal afscheid genomen van Annie Lauwers, echtgenote van Michel Vandervoort en moeder van Donald, Gino en Wally. Een overvolle Sint-Clemenskerk was getuige van een mooie, warme plechtigheid. Annie behoorde, samen met haar hele gezin, tot de groep van Hoeilanders die elke dag werken aan het Hoeilaart waar we allemaal zo van houden. Met Annie verliest onze gemeente een lieve, sterke dame.
In dit in memoriam publiceren we twee teksten die tijdens de plechtigheid werden voorgelezen. De eerste is van Ghislain Dewolf van het comité 'jaar 1953', de tweede van E.H. PASTOOR Roger Nuyts die het afscheid leidde en een mooi overzicht geeft van wie Annie was.
Wij betuigen hierbij de hele familie onze diepste deelneming.
In naam van het Comité 1953
Afscheid nemen is met zachte handen dichtdoen wat voorbij is en verpakken in goede gedachten ter herinnering.
Diep bedroefde familie, buren en vrienden wij zijn vandaag hier samen om afscheid te nemen van Annie Lauwers. Vorige week zondag rond half elf ’s avonds kreeg ik telefoon van Roger Dewit met de melding dat Annie onverwacht overleden was. Annie, leeftijdsgenoot en actief lid van het comité “Het jaar 1953” was een van de onze, zij werkte met volle goesting en inzet mee aan de voorbereidingen en organisatie van de activiteiten zoals o.a. de jaarlijkse daguitstap.
Op 4 juni ll. hadden we de organisatie van de eerste dansavond waar zij vanaf aanvang erbij was om alles klaar te zetten en ook een van de laatste om alles terug in orde te brengen na de geslaagde avond.“Volgend jaar 2023 worden we 70, zij Annie en dan gaan we toch iets speciaal doen hé !!! Iets speciaal was voor Annie voornamelijk gezelligheid, eenvoud en dat was ook haar motto.
Enkele dagen terug vertelde Annie mij nog dat het waarschijnlijk niet zou lukken mee te gaan op daguitstap in september door toedoen van de gezondheid van haar echtgenoot Michel, gezien Michel wat minder mobiel is en het stappen niet zo goed gaat.
“Maar, als het goed gaat met mij dan zal ik wel meegaan “ zij ze … helaas het heeft niet mogen zijn!
Annie wij weten allen dat jou gezondheid je het niet gemakkelijk heeft gemaakt. Al enkele maanden was je op de sukkel, maar jou gedrevenheid en wilskracht hebben ertoe bijgedragen om met veel moed verder te gaan tot op het laatste ogenblik. Jouw familie, echtgenoot Michel, kinderen en kleinkinderen waren alles voor jouw en daarin hebben zij één voor één “hun mémé” steun gegeven en wilskracht om verder te gaan.
Wij “Het comité 1953” verliezen door het heengaan van Annie een drijvende kracht binnen onze organisatie en wij zullen haar steeds in gedachte meenemen.
Achter elke traan van verdriet zit een glimlach van herinneringen. Rust zacht Annie.
Uit de afscheidsplechtigheid (E.H. Roger Nuyts)
Levensverhaal Annie Lauwers
Als jongste dochter uit een gezin van 4, met 2 zussen en 1 broer, groeide ze op op het pachthof te Sloesveld. Ze verloor op zeer jonge leeftijd haar papa (12 jaar). Ze leerde Michel al vroeg kennen en werd snel mama van 3 zonen: Donald, Gino en Wally. Annie heeft heel haar leven hard gewerkt en stond steeds klaar voor Michel en haar 3 zonen. Ze was erg trots op haar kinderen, waar ze dag en nacht voor klaarstond.
Op 31 december 1994, de dag van haar verjaardag, kon haar geluk niet op met de geboorte van haar eerste kleinzoon, Nick.Al snel volgden de andere kleinkinderen: Bjame,Sebbe, Bo, Birte en Thibo. Zij waren haar oogappels waar ze dan ook alles voor deed; Ze konden steeds bij haar terecht voor alles en nog wat... Ze nam de kleinkinderen mee naar zee in Blankenberge, ze verwende ze graag met haar lekker eten, ze bracht ze steedsnaartoe waar ze moesten zijn. Voor mémé was niks teveel!
In 2006 verloor ze haar mama, die ze tot het einde verzorgd heeft en hiervan heeft ze enorm veel verdriet gehad.Maar desondanks ging Annie verder en bleef ze zoals steeds er voor iedereen zijn. Niet alleen voor haar familie, maar ook voor vrienden, kennissen en collega's stond ze altijd klaar en was ze erg graag gezien.
Ze was lid van verschillende verenigingen in Hoeilaart, waar ze zich ook altijd inzette waar ze kon. Ze ging graagmee met Michel naar Dynamo Wyndaal. Hier zijn veel mooie vriendschappen uit voortgekomen.
Ze genoot ervan om met haar familie samen te komen, voor iedereen te koken en te genieten van het samenzijn. Annie was de draaischijf van de familie...Ook haar zus, Jeannine, speelt een belangrijke rol in haar leven. Zehoorden elkaar bijna dagelijks, deden ook heel veel samen en was steeds een grote steun voor Annie.
Na de voetbalcarrière van haar zonen, ging ze heel graag supporteren voor haar kleinzonen. Voetbal was altijd eenbelangrijk onderdeel van haar leven.
Samen met Michel ging ze heel graag naar hun appartement in Blankenberge. Dit voelde als een 2de thuis... zehadden er hun stamcafé en hun bekende adresjes om te gaan eten. Ze had ook plezier om af en toe naar de casino te gaan met vrienden.
Spijtig genoeg ging de gezondheid van Annie al een aantal jaren geleden achteruit. Desondanks bleef ze werken inde directiekeuken bij Fortis, waar ze ook mooie vriendschapsbanden heeft opgebouwd met collega's. Ze bleef erwerken tot haar pensioen. Haar familie zorgde voor een mooi feest waar ze enorm van genoten heeft.
De laatste jaren werd de zorg voor Michel en haarzelf groter. Maar met hun tweetjes bleven ze hun plan trekken. Het noodlot sloeg zondag 14 augustus zeer onverwacht toe. Want ondanks haar niet zo goede gezondheid, waren er geen tekens dat Annie ons zo vroeg zou verlaten. Zonder dat ze het zelf beseft heeft, is ze in haarzetel ingeslapen.
Ze laat een immens grote leegte achter, het gemis voor haar dierbaren is niet te verwoorden. Samen met de vele herinneringen blijft ze voor eeuwig in ons hart.
