Afscheidsviering E.H. Roger Nuyts nu online (video)

vrijdag 29 okt 2021
play video

Voerige zondag werd het afscheid van E.H. Roger Nuyts, onze pastoor, eindelijk gevierd. De eucharistieviering werd opgeluisterd door tenor Joris Bosman en het Ruusbroeckoor. Ook Odette Delvaux, de voormalige parochiale medewerkster en Guido Vanfraechem, de vroegere onderpastoor werden in de viering betrokken. Er kwamen bijzonder veel gelovigen opdagen op pastoor Roger uit te wuiven. Ook de gemeente was met burgemeetser Vandenput en schepen Muyldermans, op de afspraak.

Daarna bood de parochie een glaasje aan in het GC Felix Sohie.

Wim Laureys sprak op het einde van de viering in de kerk een woordje in naam van de parochale gemenschap. Je vindt hem hieronder.

Beste mr. Pastoor, beste Roger

Wie haast 40 jaar meedraait in een gemeenschap als de onze, kent die door en door. 40 jaar is een mooie periode om elkaar te leren kennen, de grote en de kleine kantjes. Onze Hoeilaartse gemeenschap heeft zijn eigen complex karakter en wie daarin zijn weg vindt, verdient op zich al een dikke pluim.

Maar hoe hebben wij, jou,  Roger in al die jaren ervaren? Welk beeld hebben wij van jou? 

Dat van een trouw en godvruchtig man die zijn taak steeds verantwoordelijk heeft opgenomen?  Die de boodschap van Jezus op zijn persoonlijke manier is blijven zaaien onder zijn parochianen? 

Uiteraard! Al was het zeker geen eenvoudige opdracht om, na de jaren ’70, priester en pastoor te zijn van een steeds kleiner wordende kerkgemeenschap, en om die naar eigen vermogen te leiden door de woelige waters van een vaak versteend instituut.

Het beeld, dat je streng en rechtvaardig was? 

Eerlijk en rechtvaardig zonder twijfel. Consequent en met een open blik behandelde je iedereen steeds op dezelfde correcte manier.

Streng? Dat lijkt me hier niet echt van toepassing. Je bent zeker geen eigengereid man die anderen zijn wil opdrong en geen tegenspraak dulde. Rechtlijnig, dat wel. Een mens wist wat hij aan je had.

Het beeld van een goedlachse Bourgondiër? Van een man die kon genieten van plezant gezelschap, lekker eten en drinken?

Zo kennen we jou zeker en vast. Je voelt je goed tussen de mensen, gaat graag mee in de gesprekken en je houdt van humor. 

Het beeld van een man die zich graag inzette voor zijn parochie? Die meer deed dan van hem verwacht werd?

Absoluut! Je hebt in die veertig jaar toch wel wat belangrijke taken op je genomen. Het begon al snel in je carrière met de fusie van de gemeenteschool met de zusterschool en wat later de nieuwbouw, het vernieuwen van de kerk met het naar voor brengen van het altaar, de vernieuwing van de elektriciteit, het dak, het herschilderen van dit grote gebouw, de nieuwe verwarming en de glasramen, de nieuwe stoelen, de restauratie het orgel, van de kapel van Welriekende … En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Je nam elke taak enthousiast ter harte en steeds met een prima resultaat.

Dat deze kerk enkele jaren geleden met deze grote stelling moest gestabiliseerd worden, zal je pijn gedaan hebben.

Het beeld van een man die openstond voor het verenigingsleven en al die actieve mensen mee stimuleerde om het beste van zichzelf te geven? 

Zonder twijfel ben je een van ons en zo voel je je ook. Hoe vaak heb je de kerk niet opengesteld voor belangrijke evenementen; Denken we maar aan 800 jaar Hoeilaart, de 7 Sleutels, de talloze kerst- en andere concerten, het Druivenfestival, tentoonstellingen … Je ging steeds mee in het verhaal en vertrouwde de mensen die dit kerkgebouw vaak volledig ondersteboven gooiden. Dat gebeurde steeds zonder te morren of te klagen. Zolang de stoelen achter maar weer op hun juiste plaats stonden. Er is trouwens maar een man die echt weet hoe de stoelen ‘juist’ staan. Iedereen heeft zo zijn karaktertrekje!

Het beeld van een pastoor te midden van de Hoeilanders?

Hier mag zonder twijfel bevestigd worden dat je een moderne, dus eigentijdse pastoor was, graag gezien, overal welkom en graag gezien. Het ambt van parochieherder zal dat niet altijd eenvoudig gemaakt hebben maar je bent er de man niet naar om een statige afstand te houden, tussen de mensen voel je je goed. Ook de verstandhouding met het gemeentebestuur was altijd goed en conflictloos. Je hebt steeds je eigen vriendelijke en geduldige manier gevonden om jouw dossiers goedgekeurd te krijgen. Wat diplomatie was je op dat vlak zeker niet vreemd.

Dat dat grote hart voor onze Hoeilaartse gemeenschap soms een zware tol eist, heb je aan den lijve kunnen ondervinden toen je in de late lente van 1990 van de ladder viel tijdens werken aan de turnzaal van de Sint-Clemenschool. De chronische pijnen die je sindsdien elke dag met je meedraagt, heb je zeker niet verdiend en hebben zonder twijfel een domper gezet op jouw dromen en ambities. Het leven vraagt soms veel van een mens. Te veel!

Vandaag ben je dus officieel op rust. En die ‘rust’ betekent in de eerste plaats dat je de vrijheid terugkrijgt om elke dag te doen waar je zin in hebt, zonder je hoofd te breken over wat je de voorbije 40 jaar allemaal op je schouders droeg. Het is niet aan jou om je zorgen te maken over de toekomst van de parochiegemeenschap. Op de een of andere manier zullen die problemen zichzelf oplossen. Jij hebt meer dan jouw deel gedaan. 

Beste Roger, je bent in die 40 jaar geëvolueerd van ‘ne vrumde’ naar een echte ‘Doender’. Een grotere onderscheiding kunnen we je niet geven. 

In naam van de Hoeilaartse geloofsgemeenschap. Bedankt.

Wim Laureys