Hoeilander.be

Zondag 14 juli - Onze redactie kreeg het volgende bericht binnen omtrent de actie "Paard op de baan? Kalm aan! 
Geachte redactie
In het zomernummer van Hier Hoeilaart wordt aandacht gevraagd voor de actie ‘Paard op de baan? Kalm aan!”
Alle begrip daarvoor.
Toch vind ik de benadering dat ‘andere weggebruikers niet goed weten hoe ze zich moeten gedragen als ze paarden op de openbare weg tegenkomen’ wat eenzijdig. Mijn ervaring is dat ook ruiters zich niet weten te gedragen op de openbare weg. Zich bij wijlen zeer arrogant opstellen tegenover andere weggebruikers. Vindt u het normaal dat een ruiter met zijn hond aan de leiband uit rijden gaat? En tegelijkertijd nog mobiel belt ook? Uitzonderlijk? Al even uitzonderlijk als de weggebruikers die zich niet weten te gedragen tegenover paarden op de weg. Ik woon al jaren tegenover de ingang van een manege en bespaar u verdere anekdotes.
Toch moet ook dit mij nog van het hart: in bijlage vindt u een foto. Genomen op 11 juli. Voor mijn deur een – edele? - paardendrol. Ik vind dat grof en aanmatigend. Niet van het paard, wel van de ruiter.
Wat ik wil zeggen: ook ruiters moeten worden opgevoed. En aangesproken op hun verantwoordelijkheid.
 
Herman De Winné
 
Er kwam ook een antwoord binnen van het Paardenloket: 
 
Geachte
In de campagne worden ook ruiters en menners opgeroepen de regels te respecteren:
http://vlaamspaardenloket.be/_html/paardopdebaan.php?taal=nl&page=home
 
Naast onze actie “Paard op de aan? Kalm aan!” hebben we ook reeds een campagne gevoerd “Hou jezelf in toom!”, gericht op discipline van de paardensector zelf:
http://www.vlaamspaardenloket.be/
 
We streven juist naar wederzijds begrip en respect, hetgeen tegemoet komt aan uw verzuchtingen.
 
Met vriendelijke groet
Jan De Boitselier
Manager
vzw Vlaams Paardenloket
 
WWW.VLAAMSPAARDENLOKET.BE
 
(n.v.d.r.) Wie vaak in het bos wandelt of in de omgeving van de Brusselsesteenweg en de Groenendaalsesteenweg, zal zonder twijfel wel zijn eigen verhaal hebben over het soms wel zeer asociaal gedrag van een aantal ruiters en amazones. Het is dan ook een terechte opmerking dat naast de campagne om wat meer begrip voor de ruiter, er ook een zou moeten komen om de ruiter aan te zetten tot een vriendelijker en socialer gedrag. Jammer dat met deze heren en dames amper te praten valt, want helaas spreken ze meestal geen Nederlands en tonen zij niet de minste bereidheid tot communicatie.  Als je ze wijst op het feit dat ze zich met hun paard alweer op een wandelpad bevinden i.p.v. een paardenweg dan krijg je enkele kleurige scheldwoorden toegeworpen. Ze doen maar!