Buurtbewoners GEN-werken zitten 'door' hun tandvlees
Vrijdag 27 september - Gisterenavond vond de infovergadering van Infrabel plaats, over de GEN-werken. Deze kwam er speciaal op verzoek van de omwonenden, die er een dik jaar hebben op moeten wachten.
Dat er sinds de vorige infovergadering veel veranderd is, werd al snel duidelijk. Het buurtcomité, o.a. de initiatiefnemer van de 'Klaagmuur' op Facebook, nam de vergadering snel zelf in handen. Zo kwam er toch wat structuur in de vele vragen en klachten van al wie met deze grote werken geconfronteerd wordt. Ongewoon maar sterk.
Zo'n vergadering is altijd bijzonder leerzaam, niet omdat er veel nieuwe dingen gezegd worden, maar om te aanschouwen hoe Infrabel te werk gaat in het kanaliseren (neutraliseren en negeren) van de vele tientallen klachten en opmerkingen: op het podium enkele jonge, leuk uitziende dames die vooral als bliksemafleider dienen, en een sympathieke moderator die telkens probeert het lont uit het kruitvat te houden, een aannemer die amper vertegenwoordigd is, laat staan dat hij zijn mond opendoet, een iets hogere piet van Infrabel die amper Nederlands spreekt en uit zijn nek kletst, en de omwonenden, Hoeilanders die het inmiddels, na jaren van overlast, eigenlijk beu zijn om telkens opnieuw dezelfde klachten te uiten die haast nooit opgelost geraken, maar die toch de energie vinden om het nog eens allemaal opnieuw te zeggen.
Niet dat de mensen die voor de klachtenbehandeling instaan, hun best niet doen, maar hun invloed op de modus vivendi van Infrabel en de aannemers is klein. Als men er nog niet eens in slaagt om de de monstertractoren traag en veilig door onze straten te laten rijden, hoe wil je dan oplossingen vinden voor de grotere problemen.
Je krijgt toch een duidelijke indruk dat de werkwijze en denkwereld van Infrabel: de overlast is onvermijdelijk dus kan je de klagers best zolang mogelijk aan het lijntje houden -rek het tot het einde van de werken, dan verdwijnen ze vanzelf. Met alles en iedereen rekening houden is toch niet mogelijk.
Nog een negental maanden en dat zou alles klaar moeten zijn. Gelukkig voor Infrabel, want het buurtcomité begint zich zo goed te structureren, er komt zoveel georganiseerd weerwerk, dat Infrabel in de toekomst moeilijker zal kunnen weglopen van de problemen. De omwonenden zijn zich meer en meer bewust van hun rechten , "l'union fait la force", zodat hen met een kluitje in het riet sturen, alsmaar moeilijker wordt.
Het schermen met het algemeen belang van deze monsterwerken, heeft me gisteren toch wat gechoqueerd. Alsof dat automatisch synoniem is met mensen jarenlang van hun nachtrust beroven zonder enige vorm van compensatie. Elk vogeltje dat overvliegt, elk insect dat over de sporen kruipt, is beter beschermd dan de mensen die er wonen.
Het is een terechte vrees dat er voor vele problemen geen oplossing meer komt en je voelt dat de verantwoordelijken op het podium eveneens beginnen te hunkeren naar het einde van de werken. Hun vat met excuses en cliché-antwoorden is langzaam leeggeraakt en hun bazen hebben geen nieuw meer klaarstaan.
En toch zouden wij Infrabel eens graag op de knieën zien gaan want veel van wat gebeurt, is sowieso niet veroorloofd in een modern en beschaafd land, waar respect en empathie op de eerste plaats komen. Is bijvoorbeeld een gratis hotelkamer tijdens nachtwerken zo'n wereldvreemde eis? Integendeel.
En, zoals we al eerder schreven, waar is ons gemeentebestuur in dit hele verhaal? Nergens. Het is nog niet te laat maar dan moet er toch snel iets veranderen. Er is in ieder geval nog werk aan de winkel. Rond groeninrichting en geluidsnormen kan nog heel wat gebeuren.
Om die reden blijft het noodzakelijk dat het buurtcomité zich sterk opstelt. De hoeveelheid treinen die in de toekomst voorbij zullen razen zou aan dit hele overlastverhaal wel eens een lang en pijnlijk vervolg kunnen schrijven. Vechten voor het respecteren van normen wordt een belangrijke strijd. Dat velen vandaag al 'door' hun tandvlees zitten, maakt de af te leggen weg extralang. We kunnen dus maar beter besluiten met een oude reclameslogan van de NMBS (jaren '70): met de trein was u er al geweest!
